πεκτήρ

και ποκτήρ, -ῆρος, ὁ, Α

(κατά το λεξ. Σούδα) «ὁ τὸ δέρμα τίλλων».

[ΕΤΥΜΟΛ. < πέκω «κτενίζω, ξαίνω» + επίθημα -τήρ (πρβλ. μυκ-τήρ). Στη Μυκηναϊκή μαρτυρείται τ. pekitira = πέκτρια. Ο παράλληλος τ. ποκτήρ κατ' επίδραση τού πόκος].